ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Η ανέγερση του Ιερού Ναού του Αγίου Ραφαήλ στον Παχύαμμο
Η θεραπεία του Νεόφυτου Σωκράτους το 1987 αποτέλεσε την αφορμή για την ανέγερση του Ιερού Ναού. Ο Σωκράτους «ύστερα από δύο αλλεπάλληλες εγχειρήσεις στον προστάτη, εξακολουθούσε να υποφέρει από αβάσταχτους πόνους. Κάποια κυρία του έδωσε ένα βιβλίο με θαύματα του Αγίου Ραφαήλ. Το διάβασε και σιγά – σιγά του έγινε πεποίθηση πως ο Άγιος θα τον θεραπεύσει. Ένα βράδυ, και παρόλους τους φρικτούς του πόνους, παρακάλεσε με θέρμη τον Άγιο και κατάφερε να κοιμηθεί για λίγο. Στον ύπνο του είδε ένα ψηλό ωραίο γιατρό, ο οποίος του είπε: «Θα σου κάνω εγχείρηση και θα γίνεις καλά». Άρχισε να το χειρουργεί με τη βοήθεια μιας μικρής νοσοκόμας, που δεν ήταν άλλη από την Αγία Ειρήνη. Όταν ο γιατρός έφυγε, η μικρή νοσοκόμα, που καθάριζε ακόμα τον τόπο, τον διαβεβαίωσε πως θα γίνει καλά. Ξύπνησε και από τη στιγμή εκείνη είναι πια τελείως καλά. Στο σημειωματάριο του σημείωσε την ημερομηνία της θεραπείας του: 10.2.1987. Περίμενε λίγο καιρό να βεβαιωθεί ότι πράγματι έγινε καλά και στην συνέχεια έγραψε επιστολή στην ηγουμένη της Μονής του Αγίου, στη Μυτιλήνη, στην οποία ανέφερε το θαύμα.
Η θεραπεία του Νεόφυτου προβλημάτισε πολύ τον αδελφό του Μιχάλη Σωκράτους, φθαρτέμπορο στο παντοπωλείο της Πάφου, ο οποίος ήταν αδιάφορος έως εχθρικός προς τα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά πράγματα. Είδε όμως τώρα ένα πραγματικό θαύμα και παρόλο που επέμενε στις παλιές του απόψεις, τουλάχιστον φανερά, είχε πια αρχίσει να κλονίζεται. Όμως και πάλι όταν σε κάποια περίπτωση μέσα στον Ιούλιο του 1988, που ένιωθε πολύ άρρωστος, του υποδείχτηκε από τον αδερφό του το λάδι και το αγίασμα του Αγίου, εκείνος έδειχνε ακόμα διστακτικός. Όλα αυτά έρχονταν σε άκρα αντίθεση με τις μέχρι τότε πεποιθήσεις του. Έπρεπε να αρνηθεί τα πιστεύω του, τον ίδιο του τον εαυτό. Όμως είχε προηγηθεί το θαύμα στον αδερφό του. Έτσι υπερνίκησε κάποια στιγμή τυς δισταγμούς του και χρησιμοποίησε το λάδι και το αγίασμα. Ένιωσε καλύτερα και αποφάσισε επιτέλους να πάρει στα χέρια του το βιβλίο με τα θαύματα του Αγίου. Ο ίδιος ο αδελφός του, Νεόφυτος, βεβαιώνει πωε χρειάστηκε η ενθάρρυνση του Αγίου για να προσφέρει το λάδι, το αγίασμα και το βιβλίο στο Μιχάλη. Η γυναίκα του τον απέτρεπε: «Αφού δεν πιστεύει , θα τον κάμεις να θυμώσει και θα είναι χειρότερα».
Ένα βράδυ ο Μιχάλης είχε γυρίσει κουρασμένος από το μαγαζί του. Η κόρη του και ο γαμπρός του, που τον βοηθούσαν, έλειπαν σε διακοπές και οι δυσκολίες εκείνον ακριβώς τον καιρό καταντούσαν μερικές φορές σχεδόν ανυπέρβλητες. Ξάπλωσε και μη γνωρίζοντας με βεβαιότητα αν πρόλαβε να τον πάρει ή όχι ο ύπνος αισθάνθηκε κάτι παράξενο. Είχε οπωσδήποτε την αίσθηση ότι βρισκόταν στο μαγαζί του με ένα βοηθό του, όταν μπήκαν ορμητικά μέσα δύο ιερωμένοι. Ο ένας, ο πιο ηλικιωμένος τον πλησίασε και του είπε: «Εδώ θα γίνει αγιασμός».
Ο Μιχάλης πρόσεξε τα πέδιλα του παπά. Του φάνηκαν αρχαία. Αμέσως φώναξε: «άγιος Ραφαήλ, άγιος Νικόλαος». Το όραμα ήταν ζωντανό. Σηκώθηκε και χρειάστηκε να το βεβαιώσει η γυναίκα του ότι ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και όχι στο μαγαζί του.
Κατόπιν τούτου τα δύο αδέρφια, ο Νεόφυτοςκαι ο Μιχάλης, επισκέφθηκαν το μοναστήρι των Αγίων στην Μυτιλήνη. Στην επιστροφή γεννήθηκε στο Μιχάλη η επιθυμία να κάνει κάτι για τον Άγιο. Ένα παρεκκλήσι ή έστω μια εικόνα στον Παχύαμμο όμως, πουθενά αλλού. Για την επιλογή του χώρου συνέτεινε και η γνωριμία του με τον π. Θεόδωρο Παπαμιχαήλ, ο οποίος τέλεσε προηγουμένως τον αγιασμό στο μαγαζί του. Αυτό του είχε γίνει σχεδόν έμμονη ιδέα. Έτσι, μέσα στον Αύγουστο, επισκέφθηκε τον π. Θεόδωρο, στον Παχύαμμο και του ανέφερε την πρόθεση του. Τότε ο ιερέας του εκμυστηρεύτηκε τη βαθιά του επιθυμία να κτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό, που να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Του εκκλησάκι του χωριού είναι μικρό και η κατάσταση γίνεται τραγική κάθε Αύγουστο, που συρρέουν εκεί πλήθη από όλη την Κύπρο για το μνημόσυνο των ηρώων της Τηλλυρίας. Ο Μιχάλης, όπως βεβαιώνει, τελείως αυθόρμητα είπε: «αν κτίσεις την εκκλησία στο όνομα του Αγίου Ραφαήλ, έχεις από μένα τις πρώτες χίλιες λίρες και τον εαυτό μου στη διάθεση σου να αρχίσουμε έρανο για τον αποπεράτωση της».
Ο π. Θεόδωρος δεν είχε αντίρρηση, όπως και οι συγχωριανοί του. Αργότερα έδωσε τη συγκατάθεση του και ο Μητροπολίτης. Στις 30.1.1989 συγκροτήθηκε στη Μητρόπολη η επιτροπή ανεγέρσεως του ναού. Με αρκετές δυσκολίες, αλλά και με τη χάρη των Αγίων οι εργασίες για την ανέγερση του ναούάρχισαν και προχωρούσαν εντατικά. Σήμερα ο ναός αποπερατωμένος κοσμεί την κοινοτητα του Παχυάμμου και αποτελεί παγκύπριο προσκύνημα.
Αυτό είναι σε συντομία το ιστορικό της ανεγέρσεως του ναού του Παχυάμμου. Στους πρόποδες του Λωρόβουνου, σε μια ακριτική περιοχή που δοκιμάστηκε σκληρά τον Αύγουστο του 1964 από τις τουρκικές αεροπορικές επιδρομές. Δίπλα ακριβώς από τα ακραία φυλάκια της εθνικής φρουράς υψώνεται τώρα επιβλητική η εκκλησία του αγίου Ραφαήλ».
Πηγή: Οικονόμος Θεόδωρος Παπαμιχαήλ (1997), «Θαύματα Πίστεως», Έκδοση Ιερού Ναού Αγίου Ραφαήλ Παχυάμμου.
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου

Ήταν ο ενοριακός Ναός της κοινότητας Παχυάμμου πρίν από το
κτίσιμο του ιερου ναού του Αγίου Ραφαήλ.
Ο Ναός αυτός μαζί με όλα τα χωριά της περιοχής βομβαρδίστηκαν από τούς Τούρκους τον Αύγουστο του 1964. Ιδιαίτερη ήταν η μανία των Τούρκων για το Ναό αυτό. Οι κάτοικοι τον επιδιόρθωσαν προσωρινά. Το 1992, με προτροπή του Μητροπολίτη Πάφου Χρυσοστόμου Β΄, ο Ναός συντηρήθηκε.
Πηγή: http://www.impaphou.org/paxyammos_agios_georgios.aspx
Ο Ναός αυτός μαζί με όλα τα χωριά της περιοχής βομβαρδίστηκαν από τούς Τούρκους τον Αύγουστο του 1964. Ιδιαίτερη ήταν η μανία των Τούρκων για το Ναό αυτό. Οι κάτοικοι τον επιδιόρθωσαν προσωρινά. Το 1992, με προτροπή του Μητροπολίτη Πάφου Χρυσοστόμου Β΄, ο Ναός συντηρήθηκε.
Πηγή: http://www.impaphou.org/paxyammos_agios_georgios.aspx